pĺ
svenska
Swiety Mikolaj, biskup z MIRY
Swieto Patronalne: 6 grudnia
Swiety
Mikolaj, biskup i wyznawca, ur. ok. 270r. Zm. ok. 345-352r. Byl biskupem Miry, w
czasach starozytnych stolicy Licji (poludniowo-zachodnia Azja Mniejsza). Przez
wiele lat sw. Mikolaj nalezal do najbardziej znanych i czczonych w Kosciele
swietych. Greckie imie Mikolaj znaczy: zwycieski lud. Niestety, nie zachowaly
sie zadne blizsze wiadomosci o jego zzyciu. To, co pózniej na ten temat napisano,
zaczerpnieto z pieknych legend lub z biografii innych postaci, zwlaszcza z
zyciorysu opata Mikolaja z pobliskiego klasztoru Syjon, pózniejszego biskupa w
Pinarze (+564). Urodzil sie prawdopodobnie w miescie Patara w Licji ok. 270 r.
Byl jedynym dzieckiem zamoznych rodziców, wyproszonym ich goracymi modlitwami.
Od mlodosci wyróznial sie nie tylko poboznoscia, ale takze wyczuciem na niedole
bliznich. Po smierci rodziców swoim znacznym majatkiem chetnie dzielil sie z
potrzebujacymi.
Tak
np. ulatwil zamazpójscie trzem córkom zubozalego szlachcica, podrzucajac im
skrycie pieniadze na posag. Wybrany na biskupa Miry(obecnie Demre) podbil sobie
serca wiernych nie tylko gorliwoscia duszpasterska, ale takze troskliwoscia o
potrzeby materialne. Cuda, które czynil, przysparzaly mu jeszcze wiekszej
chwaly. Kiedy cesarz Konstanty I Wielki skazal trzech mlodzienców Miry na smierc
za jakies wykroczenie, nieproporcjonalne do az tak surowego wyroku, swiety
Mikolaj udal sie osobiscie do Konstantynopola, by uprosic dla swoich wiernych
ulaskawienie. Kiedy indziej mial swoja modlitwa uratowac rybaków w czasie
gwaltownej burzy od niechybnego utoniecia. Dlatego odbiera czesc równiez jako
patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedzila takze jego strony,
z narazeniem wlasnego zycia uslugiwal zarazonym. Podanie glosi, ze sw. Mikolaj
wskrzesil trzech ludzi zamordowanych w zlosci przez hotelarza, za to, ze nie
mogli wyplacic naleznosci. Swiety Grzegorz I Wielki w zywocie sw. Mikolaja
podaje, ze w czasie
przesladowania,
jakie wybuchlo za cesarza Dioklecjana i Maksymiliana (pocz. IV wieku) swiety
zostal uwieziony. Uwolnil go dopiero tzw. Edykt Mediolanski w 313 roku. Swiety
Mikolaj uczestniczyl takze w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325r.), na
którym potepione zostaly przez biskupów bledy Ariusza. Po dlugich latach
blogoslawionych rzadów swiety odszedl po nagrode do Pana 6 grudnia( stalo sie to
miedzy rokiem 345 a 352). Cialo swietego Mikolaja zostalo pochowane ze czcia w
Mirze, gdzie przetrwalo do 1087r. Dnia 9 maja tegoz roku zostalo przewiezione do
miasta wloskiego Bari. 29 wrzesnia 1089r. Papiez bl. Urban II uroczyscie
poswiecil jego grobowiec w bazylice wystawionej ku jego czci. Tu wlasnie, przy
grobie sw. Mikolaja, odbyl sie w roku 1098, synod, który mial na celu polaczenie
Kosciolów prawoslawnego z rzymskim. Przewodniczyl mu wspomniany bl. Urban II.
Wsród zgromadzonych 184 biskupów byl takze prymas Anglii, arcybiskup sw. Anzelm
z Canterbury, który w tym czasie byl na wygnaniu. W Bari przy bazylice sw.
Mikolaja istnieje dokument z XII wieku, opisujacy dokladnie dzieje sprowadzenia
relikwii swietego. W Mirze byli juz wówczas Turcy. Kupcom wloskim udalo sie
wydobyc od nich zezwolenie na zabranie relikwii swietego Mikolaja. W Mirze do
dzis zachowaly sie ruiny kosciola sw. Mikolaja. Podanie glosi, ze kiedys mial z
kosci sw. Mikolaja wydobywac sie pachnacy plyn, zwany manna. Mówia o nim
patriarchowie Konstantynopola: sw. Jan Chryzostom (+407), sw. Metodiusz i inni.
Mial on posiadac wlasnosci lecznicze. Ekspertyza naukowa, jaka przeprowadzono w
ostatnich latach, wykazala, ze swiety byl wzrostu niskiego (167cm), ale silnej
budowy ciala. W chwili smierci mial ok. 72- 80 lat. Badania przeprowadzono w
1957 roku. Najstarszy wizerunek sw. Mikolaja mozna ogladac w jednym z kosciolów
Bejrutu. Ten arabski fresk pochodzi z VI w.