pĺ svenska

Swiety Mikolaj, biskup z MIRY

Swieto Patronalne: 6 grudnia

Swiety Mikolaj, biskup i wyznawca, ur. ok. 270r. Zm. ok. 345-352r. Byl biskupem Miry, w czasach starozytnych stolicy Licji (poludniowo-zachodnia Azja Mniejsza). Przez wiele lat sw. Mikolaj nalezal do najbardziej znanych i czczonych w Kosciele swietych. Greckie imie Mikolaj znaczy: zwycieski lud. Niestety, nie zachowaly sie zadne blizsze wiadomosci o jego zzyciu. To, co pózniej na ten temat napisano, zaczerpnieto z pieknych legend lub z biografii innych postaci, zwlaszcza z zyciorysu opata Mikolaja z pobliskiego klasztoru Syjon, pózniejszego biskupa w Pinarze (+564). Urodzil sie prawdopodobnie w miescie Patara w Licji ok. 270 r. Byl jedynym dzieckiem zamoznych rodziców, wyproszonym ich goracymi modlitwami. Od mlodosci wyróznial sie nie tylko poboznoscia, ale takze wyczuciem na niedole bliznich. Po smierci rodziców swoim znacznym majatkiem chetnie dzielil sie z potrzebujacymi. Tak np. ulatwil zamazpójscie trzem córkom zubozalego szlachcica, podrzucajac im skrycie pieniadze na posag. Wybrany na biskupa Miry(obecnie Demre) podbil sobie serca wiernych nie tylko gorliwoscia duszpasterska, ale takze troskliwoscia o potrzeby materialne. Cuda, które czynil, przysparzaly mu jeszcze wiekszej chwaly. Kiedy cesarz Konstanty I Wielki skazal trzech mlodzienców Miry na smierc za jakies wykroczenie, nieproporcjonalne do az tak surowego wyroku, swiety Mikolaj udal sie osobiscie do Konstantynopola, by uprosic dla swoich wiernych ulaskawienie. Kiedy indziej mial swoja modlitwa uratowac rybaków w czasie gwaltownej burzy od niechybnego utoniecia. Dlatego odbiera czesc równiez jako patron marynarzy i rybaków. W czasie zarazy, jaka nawiedzila takze jego strony, z narazeniem wlasnego zycia uslugiwal zarazonym. Podanie glosi, ze sw. Mikolaj wskrzesil trzech ludzi zamordowanych w zlosci przez hotelarza, za to, ze nie mogli wyplacic naleznosci. Swiety Grzegorz I Wielki w zywocie sw. Mikolaja podaje, ze w czasie przesladowania, jakie wybuchlo za cesarza Dioklecjana i Maksymiliana (pocz. IV wieku) swiety zostal uwieziony. Uwolnil go dopiero tzw. Edykt Mediolanski w 313 roku. Swiety Mikolaj uczestniczyl takze w pierwszym soborze powszechnym w Nicei (325r.), na którym potepione zostaly przez biskupów bledy Ariusza. Po dlugich latach blogoslawionych rzadów swiety odszedl po nagrode do Pana 6 grudnia( stalo sie to miedzy rokiem 345 a 352). Cialo swietego Mikolaja zostalo pochowane ze czcia w Mirze, gdzie przetrwalo do 1087r. Dnia 9 maja tegoz roku zostalo przewiezione do miasta wloskiego Bari. 29 wrzesnia 1089r. Papiez bl. Urban II uroczyscie poswiecil jego grobowiec w bazylice wystawionej ku jego czci. Tu wlasnie, przy grobie sw. Mikolaja, odbyl sie w roku 1098, synod, który mial na celu polaczenie Kosciolów prawoslawnego z rzymskim. Przewodniczyl mu wspomniany bl. Urban II. Wsród zgromadzonych 184 biskupów byl takze prymas Anglii, arcybiskup sw. Anzelm z Canterbury, który w tym czasie byl na wygnaniu. W Bari przy bazylice sw. Mikolaja istnieje dokument z XII wieku, opisujacy dokladnie dzieje sprowadzenia relikwii swietego. W Mirze byli juz wówczas Turcy. Kupcom wloskim udalo sie wydobyc od nich zezwolenie na zabranie relikwii swietego Mikolaja. W Mirze do dzis zachowaly sie ruiny kosciola sw. Mikolaja. Podanie glosi, ze kiedys mial z kosci sw. Mikolaja wydobywac sie pachnacy plyn, zwany manna. Mówia o nim patriarchowie Konstantynopola: sw. Jan Chryzostom (+407), sw. Metodiusz i inni. Mial on posiadac wlasnosci lecznicze. Ekspertyza naukowa, jaka przeprowadzono w ostatnich latach, wykazala, ze swiety byl wzrostu niskiego (167cm), ale silnej budowy ciala. W chwili smierci mial ok. 72- 80 lat. Badania przeprowadzono w 1957 roku. Najstarszy wizerunek sw. Mikolaja mozna ogladac w jednym z kosciolów Bejrutu. Ten arabski fresk pochodzi z VI w.